سرانجام میلاد امام رضا علیه‌السلام فرا رسید. دیشب که در حرم افتخار نوکری و توفیق زیارت داشتم، می‌دیدم که گویا این‌همه زائر یک سال منتظر چنین شب و روزی بوده‌اند تا بیایند و با آقایشان درددل کنند. زیباترین صحنه‌ای که دیشب دیدم، نه چراغانی بود و نه طلاباران گنبد و گلدسته و ایوان و نه ... بلکه همین درددل کردن‌ها بود که به نظرم چیزی بالاتر از حاجت خواستن است. دیشب، شب ظهور معجزه‌ی مکرر آقا بود: که خسته و دل‌تنگ و دل‌شکسته بیایی و بانشاط و راضی و خوشحال برگردی. عیدتان مبارک. به یاد همه‌تان بودم و به نیابتتان به آقا سلام دادم.

پ.ن. صحنه‌های چراغانی اطراف حرم را اینجا و اینجا ببینید.